ჩემი საყვარელი ლექსი

მისხალ–მისხალ ცრემლი ვწონე გზა–გზა,
დარდის ღობე გავარღვიე მხრებით
დაგილოცე იყალთო და ზარზმა,
მზის ამოსვლას შენთან ერთად ვხვდები.
ათასი მზით ამივსია გული,
სიყვარულით შენთან საწილადოდ.
ახლა წასვლა მედარდება როდი..
მაგრამ გული სხვა სადარდელს დარდობს:
თუ შეგმატე უფრო მეტი გრემი,
თუ შენს გამო არსით მექნა დავა,
სიყვარულით მოვსულვარ და გწამდეს
ასჯერ მეტი სიყვარულით წავალ!